វ័យដែលគេមានគូស្រករអស់ទៅហើយ ខ្ញុំវិញរកម្នាក់យល់ចិត្តក៏គ្មាន

2018-10-24 07:30:26
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

វ័យ ២៣ឆ្នាំ បើគិតៗទៅខ្ញុំអាចក្លាយជាប្រពន្ធគេ ម្ដាយគេបានហើយ តែរាល់ថ្ងៃសូម្បីមនុស្សប្រុសម្នាក់ក៏ខ្ញុំគ្មានផង។

ពេលខ្លះក៏សួរខ្លួនថា«ហេតុអីក៏ឯកាម្ល៉េះ? ហេតុអីគ្រាន់តែរកមនុស្សប្រុសម្នាក់ដែលយើងស្រឡាញ់ ហើយគេក៏ស្រឡាញ់យើងពិបាកម្ល៉េះ?»

ថាកាលពីអាយុ ១៦ ១៧ឆ្នាំទៅប៉ាម៉ាក់ ហាមមិនឲ្យមានសង្សារ តែពេលរៀនចប់មានការងារធ្វើ មានលុយចាយហើយ ខ្ញុំបែរជារកសង្សារមួយគ្មាន។ ចំណែកប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំវិញបែរជាទន្ទឹងចាំខ្ញុំរៀបការទៅវិញ។ នេះពិតជាគួរឲ្យអស់សំណើចពេកហើយ។

វ័យដែលគេមានគូស្រករអស់ទៅហើយ ខ្ញុំវិញសូម្បីតែមុខមនុស្សប្រុសម្នាក់ដែលខ្ញុំប្រាថ្នាក៏មើលមិនឃើញដែរ។ ពេលខ្លះខ្ញុំពិតជាឆ្ងល់ណាស់ហេតុពិភពលោកនេះអយុត្តិធម៌ម្ល៉េះ? មនុស្សប្រុសដែលគេស្រឡាញ់ខ្ញុំ តាមខ្ញុំ ខ្ញុំបែរជាគ្មានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់សូម្បីតែបន្តិច ប៉ុន្តែពេលដែលខ្ញុំពេញចិត្តគេវិញ គេបែរជាមើលរំលងក្បាលខ្ញុំទៅវិញ។ នេះមែនទេ ពិភពលោករបស់ខ្ញុំ?

អាយុប៉ុណ្ណេះ គ្មានស្នេហាពិតជាឯកាណាស់ ទោះបីពេលខ្លះខ្ញុំរីករាយជាមួយជីវិតខ្លួនមួយរបស់ខ្ញុំក៏ដោយ តែខ្ញុំនៅតែខ្វះភាពកក់ក្ដៅ។ ពេលនេះទើបដឹងថាស្នេហាពិតពិបាករកណាស់ ព្រោះខ្ញុំមកដល់ពេលនេះហើយនៅតែរកមិនទាន់ឃើញ។

បទពិសោធន៍ស្នេហា ការឈឺចាប់ ការចំណាយពេលគ្មានន័យ ខ្ញុំឆ្លងកាត់រួចអស់ហើយ តែខ្ញុំបានត្រឹមជួបតែមនុស្សខុស មនុស្សដែលស្រពិចស្រពិលដូចអំពិលអំពែក។ ចំណែកមនុស្សដែលខ្ញុំចង់បានពិតប្រាកដក៏បាត់មុខឈឹង គ្មានដំណឹងអីបន្តិចសោះ។