ស្នេហាមួយរឹងមាំ មិនមែនមនុស្ស២នាក់ដូចគ្នាគ្រប់យ៉ាងទេ តែជាការទទួលយក និងសម្របខ្លួន
- 2018-08-16 08:12:20
- ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0
ស្នេហាមួយរឹងមាំ មិនមែនមនុស្ស២នាក់ដូចគ្នាគ្រប់យ៉ាងទេ តែជាការទទួលយក និងសម្របខ្លួន
ខ្ញុំបានបាក់ចិត្តលង់ស្រឡាញ់មនុស្សស្រីម្នាក់នៅអាយុ ២០ ក្រាស់ដែរ។ អារម្មណ៍ដំបូងពេលដែលខ្ញុំបានជួបនាងនោះគឺពិបាកនឹងពណ៌នាណាស់ គឺគ្រាន់តែដឹងថាពួកយើងអាចកាន់ដៃគ្នាដើរលើផ្លូវដ៏វែងអន្លាយជាមួយគ្នា ស្ដាប់ចម្រៀងដ៏រ៉ូមែនទិចជាមួយគ្នា ញ៉ាំអាហារដែលនាងធ្វើដោយផ្ទាល់ដៃ និងស្ដាប់រាល់អ្វីដែលនាងនិយាយរាល់យប់ ហើយធ្វើរឿងដែលយើងចូលចិត្តជាមួយគ្នា។
នេះជាអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំមានចំពោះស្នេហានេះ ហើយវាក៏ជាក្ដីប្រាថ្នាមួយដែលខ្ញុំសង្ឃឹមក្រោយខ្ញុំអាចរៀបការជាមួយនាង។
ក្រោយពេលពួកយើងបានមើលចិត្តគ្នាមួយរយៈធំ ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយនាង។ ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តព្រោះខ្ញុំអាចរកមនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវចិត្តខ្ញុំ និងមនុស្សស្រីដែលខ្ញុំប្រាថ្នាសម្រាប់ជីវិតមួយនេះ។
ប៉ុន្តែក្រោយពីពួកយើងរៀបការជាមួយគ្នាបានមួយរយៈមកខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍មិនល្អ ព្រោះសុភមង្គលដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្រមៃនោះមិនអាចកើតមានឡើង។
ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ថាពួកយើងគឺមានចំណុចផ្ទុយគ្នាច្រើន ហើយខ្ញុំចាប់ផ្ដើមអន់ចិត្តថាហេតុអីនាងមិនអាចជាមនុស្សដែលមានចំណុចដូចខ្ញុំអីចឹង?
នាងចូលចិត្តនិយាយច្រើន ខណៈដែលខ្ញុំចូលចិត្តភាពស្ងប់ស្ងាត់
នាងចូលចិត្តប្រើខ្ញុំឲ្យបោកខោអាវ ខណៈខ្ញុំចង់ជួយនាងធ្វើម្ហូបជាមួយគ្នា
នាងចូលចិត្តឲ្យខ្ញុំជូននាងទៅផ្សារ ខណៈខ្ញុំស្អប់ការដើរផ្សារជាទីបំផុត
ខ្ញុំចូលចិត្តការហែលទឹក ខណៈនាងស្អប់ទឹកជាទីបំផុត
នាងចូលចិត្តញ៉ាំហិល ហើយខ្ញុំមិនចេះញ៉ាំហិល
ខ្ញុំចង់នេះ នាងចង់ទៅនោះ មិនដែលចិត្តដូចគ្នាយ៉ាងម៉េច
ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមស្អប់នូវជីវិតប្ដីប្រពន្ធមួយនេះ ព្រោះនាងមិនមែនជាមនុស្សស្រីដែលមានចរិត និងចំណង់ចំណូលចិត្តដូចខ្ញុំ។
នាងគួរតែជាមនុស្សដែលដូចខ្ញុំ តែបើនាងបែបនេះជីវិតគ្រួសារនេះនឹងមានតែភាពខ្វែងគ្នា ទាស់គ្នា។
តែរហូតដល់ថ្ងៃមួយ យើងបានអង្គុយញ៉ាំបាយល្ងាចជាមួយគ្នាយ៉ាងសាមញ្ញ។ ខ្ញុំក៏បានឃើញម្ហូបនៅលើតុមួយចាន នោះគឺសម្លកកូរ។ ខ្ញុំសម្លឹងមើលសម្លនោះមួយសន្ទុះ ទើបខ្ញុំដឹងថាការពិត ចង់បានសម្លដ៏ឆ្ងាញ់មួយចាន ត្រូវមានគ្រឿងផ្សំផ្សេងៗគ្នា ហើយស្លបញ្ចូលគ្នា។ មិនខ្វល់ថាបន្លែនោះយ៉ាងម៉េចទេ វាត្រូវតែបំប្លែងខ្លួនចូលជាមួយបន្លែដទៃទៀតទើបអាចជួយឲ្យសម្លនោះមានរសជាតិឆ្ងាញ់។ ពេលនោះទើបខ្ញុំគិតយល់ថាទំនាក់ទំនងដ៏រឹងមាំមួយ ដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយមិនមែន ជាការដែលអាចរកមនុស្សម្នាក់ដូចយើងនោះទេ តែជាការទទួលយក និងសម្របខ្លួនឲ្យមនុស្ស ២នាក់រស់នៅជាមួយគ្នាបាន។
តាំងពីថ្ងៃនោះមកពួកយើងក៏ចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ល្អជាមួយគ្នាឡើងវិញ ដោយខ្ញុំព្យាយាមចំណាយពេលស្ដាប់នាងនិយាយដោយភាពស្ងៀមស្ងាត់។
ពួកយើងអាចចំណាយពេលកាន់ដៃគ្នាទៅកន្លែងជាច្រើនដែលនាង និងខ្ញុំចង់ទៅ។
ខ្ញុំអាចជួយធ្វើម្ហូបនាង នៅពេលដែលខ្ញុំបោកខោអាវហើយ។
ចំណែកនាងអាចចំណាយពេលកំដរខ្ញុំទៅហែលទឹក ទោះនាងមិនចេះក៏ដោយ គឺនាងឈរលេងនៅកន្លែងរាក់ៗ មើលខ្ញុំហែលទៅវិញទៅមកយ៉ាងសប្បាយចិត្ត។
នាងចូលចិត្តញ៉ាំហិល តែនាងមិនដែលធ្វើម្ហូបហិលឡើយ គឺនាងសុខចិត្តដាក់ម្ទេសក្នុងចានរបស់នាង។
ពួកយើងចាប់ផ្ដើមយល់ថា ការពិតមិនសំខាន់ថាពួកយើងមានចំណុចខុសគ្នាប៉ុណ្ណានោះទេ ឲ្យតែយើងសម្របខ្លួនរស់នៅជាមួយគ្នា នោះទើបជាស្នេហាដ៏អស្ចារ្យមួយ៕
ចុចអាន៖ការផ្លាស់ប្ដូររបស់មនុស្សប្រុសពេលស្រឡាញ់គ្នាដំបូង និង ស្រឡាញ់គ្នាយូរៗទៅ