អ្នកម្ដាយម្នាក់ចែករំលែករោគសញ្ញា និងអារម្មណ៍ក្រោយដឹងថា កូនជាកុមារអូទីស្សឹម

2018-07-12 02:15:12
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

"អូទីស្សឹម" ប្រហែលជាមានអ្នកឮពាក្យនេះច្រើន តែអាចមានមនុស្សតិចនាក់ណាស់ដែលយល់ពីអត្ថន័យច្បាស់លាស់។ តាមការប្រាប់ពីគ្រូពេទ្យជំនាញផ្នែកចិត្តសាស្ត្រកុមារបានឱ្យដឹងថា អូទីស្សឹម គឺជាពិការភាពផ្នែកប្រព័ន្ធប្រសាទណាមួយនៃខួរក្បាលដែលពិបាកក្នុងទំនាក់ទំនងសង្គម និងការនិយាយ។ កញ្ញា បានសម្ភាសបងស្រី កែវ ពិសី ដែលមានកូនទី២ជាកុមារអូទីស្សឹម ដោយបានចែករំលែកនូវរោគសញ្ញាខ្លះដែលម្ដាយឪពុកគួរសង្កេតមើលចំពោះកូនតូចអាយុក្រោម៣ឆ្នាំ។

អ្នកស្រី កែវ ពិសី និងកូនស្រីពៅដែលមានអូទីស្សឹម

**រោគសញ្ញា**

អ្នកស្រី កែវ ពិសីបានរៀបរាប់ថា តាំងពីកូនពៅ ឈ្មោះ យូអ៊ី កើតមក នាងមិនដែលសម្លឹងមើលភ្នែកអ្នកណាឡើយ។ បើនិយាយពីការលូតលាស់ គឺធម្មតាដូចក្មេងដទៃ។ តែគ្រូពេទ្យបានប្រាប់ថា កូនរបស់អ្នកស្រីមានថង់ទឹកក្នុងខួរក្បាល ដែលធ្វើឱ្យក្បាលរីកកាន់តែធំទៅៗ។ ដូច្នេះតាំងពីនៅក្នុងពោះ៨ខែ រហូតកើតបាន៣ឆ្នាំ អ្នកស្រីតែងនាំនាងទៅពិនិត្យនៅមន្ទីរពេទ្យរាល់៣ខែម្ដង ដើម្បីតាមដានស្ថានភាពថង់ទឹកនោះ។ សំណាងល្អ ពេទ្យប្រាប់ថា ថង់ទឹកនេះអាចត្រលប់មកជាធម្មតាវិញ ពេលនាងមានអាយុ៣ទៅ៤ឆ្នាំ។

ចូលដល់អាយុជាង៣ឆ្នាំ អ្នកស្រីសង្កេតឃើញកូនស្រីពៅមានអាកប្បកិរិយាប្លែកៗ ខុសពីក្មេងដទៃ ដូចជា៖

នៅសុខៗស្រាប់តែយំហើយក៏សើចតែម្នាក់ឯង ទះដៃ លោតចុះលោតឡើងតែម្នាក់ឯង
នាងប្រែជាលែងនិយាយឆ្លើយឆ្លង ទោះបីត្រចៀកស្ដាប់ឮក៏ដោយ ហៅក៏មិនងាក ធ្វើមិនដឹង
នាងតែងរពឹស មិននៅស្ងៀម ដើរចុងជើង
បន្ទោបង់ដាក់ខោ មិនចេះប្រាប់ ហើយលេងលាមកខ្លួនឯង ដោយមិនខ្ពើម
ចូលចិត្តលេងល្បែងរៀបបន្តុបលើគ្នា
ចូលចិត្តយកកន្ត្រៃកាត់សក់ខ្លួនឯង បោចសក់ខ្លួនឯង
គេងយប់ជ្រៅ
មិនយល់ថាអ្វីជាគ្រោះថ្នាក់ ចូលចិត្តបោកក្បាល ពេលជិះម៉ូតូជិតភ្លើងស្តុប ស្រាប់តែចង់លោតពីលើម៉ូតូ ចូលចិត្តលោតពីកន្លែងខ្ពស់ៗ លេងរបស់អីញ៉ាំរបស់នោះ សូម្បីខ្សែដៃប្លាទីនពាក់នៅដៃ ក៏លេបចូលពោះ
មិនស្គាល់ឈ្មោះខ្លួនឯង មិនលេងជាមួយក្មេងដទៃ សូម្បីបងស្រីខ្លួនឯង
មួម៉ៅឥតមូលហេតុ ខ្លាចសំឡេងឮៗ ដូចជា សំឡេងស្វានជញ្ជាំង សំឡេងយំ និងអាកប្បកិរិយាប្លែកៗផ្សេងទៀត។

រូបតំណាង

អារម្មណ៍ម្ដាយ ពេលដឹងថាកូនជាកុមារអូទីស្សឹម

អ្នកម្ដាយវ័យ៤០ឆ្នាំរូបនេះរៀបរាប់បន្ថែមថា "ដំបូងបងអត់ដែលចាប់អារម្មណ៍ថា កូនមានជំងឺនេះទេ ព្រោះអត់ដែលស្គាល់ទាល់តែសោះ។ ឃើញកូនធ្វើអីប្លែកអ៊ីចឹង ស្មានតែមកពីជំងឺក្បាលធំរបស់កូនធ្វើទុក្ខ ទើបពេលឃើញកូនយំ ឬវាយខ្លួនឯងបែបនេះ មិនដឹងថាត្រូវជួយកូនបែបណា មិនដឹងលួងយ៉ាងម៉េច ព្រោះកាន់តែលួងកាន់តែយំខ្លាំងទៅៗ អ៊ីចឹងមានតែយំតាមកូន"។

ពេលសួរថា ចុះពេលនាំកូនទៅពេទ្យពិនិត្យ ពេទ្យអត់ប្រាប់អីទេ? បងស្រីឆ្លើយថា "កូនបង យកទៅពេទ្យកុមារធម្មតា តាំងពីតូចរហូតដល់ធំ ពេទ្យអត់ស្គាល់អូទីស្សឹមអីគេផង! ទើបតែអីលូវពេទ្យភាគច្រើនយល់ថា អូទីស្សឹមអីគេ តែកាលហ្នុង ពេទ្យអត់ទាន់ស្គាល់ទេ! តែក្រោយមក បងយកកូនទៅខាងពេទ្យចិត្តសាស្ត្រកុមារ អង្គការ Caritas នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យជ័យជំនះ តាខ្មៅ គេសួរ១០សំណួរជាង ហើយក៏សន្និដ្ឋានថា កូនបងមានអូទីស្សឹម"។

ក្រោយពេទ្យប្រាប់ថា អូទីស្សឹមជាពិការភាពផ្នែកខួរក្បាល ដែលដូចពិការដៃជើង មិនអាចដុះវិញបាន បងស្រី ពិសី ស្រក់ទឹកភ្នែកទាំងដែលពេទ្យមិនទាន់និយាយចប់ ហើយយំតាមផ្លូវរហូតពីពេទ្យរហូតមកដល់ផ្ទះវិញ។ រយៈពេលដំបូងៗ អ្នកស្រីប្រាប់ថា ពិតជាមិនអាចទទួលយកបានទេ សូម្បីពេលស្វាមីប្រាប់គេថា កូនជាកុមារអូទីស្សឹម អ្នកស្រីកើតចិត្តខឹងភ្លាម។

អ្វីដែលគួរឱ្យខ្លោចចិត្ត គឺពេលស្ដាប់ឮគ្រូពេទ្យប្រាប់ដំណឹងនេះ អ្នកស្រីប្រាប់ថា "ខួរក្បាលខ្ញុំគិតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំស្លាប់ទៅ តើអ្នកណាអាចជួយនាងបាន?!”

បងស្រី ពិសី និងយូអ៊ី

វិធីសាស្ត្រជួយកូន

ក្រោយការណាត់ជួបតាមដានជាប្រចាំជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ អ្នកស្រីពិសីប្រាប់ថា គ្រូពេទ្យបានប្រាប់ពីវិធីសាស្ត្រមួយចំនួនដែលអាចជួយកូនបាន។ ដូច្នេះទម្រាំដឹងច្បាស់ ពេលនោះកូនយូអ៊ីអាយុ៤ឆ្នាំជាង ចូល៥ឆ្នាំទៅហើយ អ្នកស្រីបានរកសាលាដើម្បីដាក់កូនចូលរៀន បានជួបនិងលេងជាមួយក្មេងដទៃ ហើយក៏បានឈប់ពីការងារដើម្បីនៅផ្ទះជួយមើលកូន។ តាំងពីពេលនោះមកដល់ពេលនេះ យូអ៊ី កូនស្រីពៅរបស់អ្នកស្រីអាយុ៨ឆ្នាំ ហើយបានធូរស្រាលជាងមុន ដោយអាចលេងជាមួយបងស្រី ឈប់ធ្វើបាបខ្លួនឯង អាចបញ្ចេញសំឡេង និងអានអក្សរបានខ្លះ ចេះប្រាប់ពេលចង់បន្ទោបង់ អាចសម្លឹងភ្នែកអ្នកដទៃ និងអាចលេងបានស្ទើរតែដូចក្មេងធម្មតា។

យូអ៊ីលេងជាមួយបងប្អូន

ការប្រឈម និងសំណូមពរ

អារម្មណ៍ពេលដឹងថា កូនជាកុមារអូទីស្សឹម ពិតណាស់ អ្នកជាម្ដាយឪពុកគឺពិបាកនឹងទទួលយកមែនទែន! បងស្រីម្ដាយរបស់យូអ៊ីប្រាប់ថា ម្ដាយឪពុកដែលមានកូនបែបនេះជួបបញ្ហាច្រើនណាស់ អ្នកខ្លះឈ្លោះគ្នា បន្ទោសគ្នា អ្នកខ្លះត្រូវលែងលះគ្នាដោយសារតែកូនអូទីស្សឹមក៏មាន។

ក្រៅពីបញ្ហាមិនយល់គ្នាក្នុងគ្រួសារ កុមារអូទីស្សឹមត្រូវបានគេរើសអើង មិនព្រមឱ្យលេងជាមួយ ត្រូវបានគេប្រមាថមើលងាយជាដើម។ ហេតុនេះ អ្នកស្រីបានសំណូមពរឱ្យមហាជនទាំងឡាយស្វែងយល់ និងបញ្ឈប់ការយល់ច្រឡំថា ក្មេងអូទីស្សឹមជាក្មេងឆ្កួត មិនចង់ឱ្យលេងជាមួយក្មេងដទៃ ព្រោះធម្មតាក្មេងអូទីស្សឹមតែងមានអាការថប់អារម្មណ៍ ហើយម្ដាយឪពុកត្រូវនាំពួកគេទៅលេងខាងក្រៅជាមួយគេឯង ដើម្បីបង្រៀនឱ្យចូលចំណោមនឹងគេបានវិញ។

រូបតំណាង

ដូច្នេះ បើគ្រប់គ្នារើសអើងពួកគេនៅទីសាធារណៈ ក្មេងៗទាំងនោះនឹងបាត់ឱកាសក្នុងការវិវត្តដូចក្មេងដទៃ ហើយឪពុកម្ដាយក៏នៅតែមានសម្ពាធផ្លូវចិត្តខ្លាំងផងដែរ។ តាមពិតក្មេងអូទីស្សឹមដែលកើតមាននៅស្រុកខ្មែរយើងបច្ចុប្បន្ន មានចំនួនច្រើនគួរឱ្យកត់សម្គាល់ តែម្ដាយឪពុកក្មេងអូទីស្សឹមភាគច្រើនមិនហ៊ានបើកចំហថា កូនជាអូទីស្សឹម ដោយសារតែភាពខ្មាសអៀន និងទម្លាប់រើសអើងកូនរបស់ខ្លួនពីអ្នកនៅជុំវិញខ្លួនបែបនេះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ម្ដាយឪពុកមួយចំនួនមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ ឬយកកូនទៅពិនិត្យតាមដានផ្នែកចិត្តសាស្ត្រ ចេះតែគិតថាមិនអី ពេលឃើញកូនមិនទាន់ចេះនិយាយ ឬហៅមិនងាក មិនប្រតិកម្មតបនឹងអ្នកនៅជុំវិញខ្លួន។

ដូច្នេះបើឃើញកូនមិនវិវត្តដូចក្មេងដទៃ ក្នុងវ័យដូចគ្នា ជាពិសេសក្មេងដែលមិនសម្លឹងភ្នែកអ្នកដទៃ ឬមិននិយាយស្ដី គួរតែនាំទៅពិគ្រោះនឹងពេទ្យចិត្តសាស្ត្រកុមារ ទើបជាការប្រសើរ។ លើសពីនេះដែរ ដើម្បីលើកទឹកចិត្ត និងបង្កើនការយល់ដឹងពីអូទីស្សឹម អ្នកម្ដាយកូន២រូបនេះបានបង្កើត Blog មួយ (https://khmerautism.blogspot.com) ដោយមានសរសេរទាក់ទងនឹងបញ្ហាអូទីស្សឹមនៅលើពីភពលោកដែលអ្នកស្រីបានយល់ដឹង វិធីសាស្ត្របង្រៀនកូន និងការរីកចម្រើនរបស់កូនអ្នកស្រីផ្ទាល់តែម្ដង៕

ចុចអាន៖

អត្ថបទ៖ សរ សុគន្ធី