ការបែងចែកបរិមាណទឹក និងកំណត់ការផឹកឲ្យបានត្រឹមត្រូវជាប្រចាំជារឿងមួយដែលល្អសម្រាប់សុខភាព និងពិនិត្តតាមដានការនោម និងជៀសវាងការពឹងផ្អែកលើតែ និងកាហ្វេ ដើម្បីជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃក្រួសក្នុងតម្រងនោម។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Qu Yuanzheng ប្រធាននាយកដ្ឋាន Urology នៃមន្ទីរពេទ្យ Tamsung Hongren (តៃវ៉ាន់) បានចែករលែករឿងរ៉ាវបុរសអាយុ 35 ឆ្នាំ ម្នាក់ដែលត្រូវបានចូលមន្ទីរពេទ្យ ដោយសារតែការឈឺចាប់ធ្ងន់ធ្ងរនៅផ្នែកខាងក្រោមរបស់គាត់ អមដោយញើសត្រជាក់ និងអសមត្ថភាពក្នុងការក្រោកឈរឲ្យត្រង់។ ចុងក្រោយលទ្ធផលពិនិត្យបានបង្ហាញថា គាត់មានគ្រួសក្នុងតម្រងនោមទំហំ៥មីលីម៉ែត្រ ទោះបីជាបុរសរូបនេះអះអាងថាបានរក្សាទម្លាប់ផឹកទឹកយ៉ាងតិច២លីត្រក្នុងមួយថ្ងៃក៏ដោយ។

ឧប្បត្តិហេតុនេះបានលើកជាសំណួរថា៖ តើការផឹកទឹកច្រើនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីការពារ ជំងឺគ្រួសក្នុងតម្រងនោម បានល្អនិងត្រឹមត្រូវដែរឬទេ?

យោងតាមលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Chinh គំនិតដែលថា "ផឹកទឹកច្រើនការពារគ្រួសក្នុងតម្រងនោម" គឺមិនត្រឹមត្រូវទាំងស្រុងនោះទេ។ របៀបដែលអ្នកផឹកទឹកមានសារៈសំខាន់ជាងបរិមាណទឹកដែលអ្នកទទួលទានរាល់ថ្ងៃ។ លោកបានបន្តថា៖ តាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវអ្នកជំងឺគ្រួសក្នុងតម្រងនោមជាង ៧០ ភាគរយនៅតែផឹកទឹកច្រើនក្នុងមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែមិនអាចការពារកគ្រួសតម្រងនោមមិនឲ្យកើតបានឡើយ។ តម្រងនោមមានតួនាទីបញ្ចេញជាតិកាល់ស្យូម អូសាឡាត និងអាស៊ីតអ៊ុយរិកលើសពីទឹកនោម។ នៅពេលអ្នកផឹកទឹកមិនគ្រប់គ្រាន់ ទឹកនោមរបស់អ្នកនឹងប្រមូលផ្តុំ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យសារធាតុរ៉ែ ក្លាយជាគ្រីស្តាល់ និងបង្កើតជាថ្ម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការផឹកទឹកច្រើនពេកក្នុងពេលតែមួយគឺប្រឆាំង។ ទឹកនេះត្រូវបានបញ្ចេញចេញយ៉ាងលឿនដោយតម្រងនោម ដោយគ្រាន់តែបន្សាបទឹកនោមជាបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។

បន្ទាប់ពីនោះទឹកនោមត្រលប់ទៅរដ្ឋប្រមូលផ្តុំរបស់វាវិញដែលមិនកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការបង្កើតថ្ម។ លើសពីនេះ ភេសជ្ជៈដូចជាតែ និងកាហ្វេ មិនគួររាប់បញ្ចូលក្នុងបរិមាណនៃការទទួលទានទឹកនោះទេ ព្រោះជាតិកាហ្វេអ៊ីន និងជាតិស្ករអាចប៉ះពាល់ដល់ការស្រូបយកជាតិកាល់ស្យូម ដោយប្រយោលបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺគ្រួសក្នុងតម្រងនោម។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Chinh បានបន្តទៀតថា៖ ការទទួលទានទឹកញឹកញាប់ ជាវិធីល្អមួយជួយសុខភាពរាងកាយ និងពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់។ ប៉ុន្តែដើម្បីការពារក្រលៀនឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព អ្នកត្រូវធ្វើតាមគោលការណ៍៤យ៉ាងខាងក្រោមនេះ៖

ផឹកទឹកទៅតាមចំណុះកែវ ឬដបតូចល្មមស្រួលវាស់រង្វាស់នៃការទទួលទានទឹកឲ្យបានត្រឹមត្រូវ

ការទទួលទានទឹកប្រចាំថ្ងៃគួរតែត្រូវបានគណនាដោយផ្អែកលើទម្ងន់ជាមធ្យម 30 មីលីលីត្រ / គីឡូក្រាម។ មនុស្សម្នាក់ដែលមានទំងន់ ៥០ គីឡូក្រាមត្រូវការយ៉ាងហោចណាស់ ១.៥០០ មីលីលីត្រក្នុងមួយថ្ងៃ។ អ្នកដែលហាត់ប្រាណច្រើន បែកញើសច្រើន ឬធ្វើការក្នុងបរិយាកាសម៉ាស៊ីនត្រជាក់ ត្រូវបង្កើនដល់ 40ml/kg។ រៀងរាល់ 30-60 នាទី អ្នកគួរតែផឹកប្រហែល 200-300 មីលីលីត្រ ស្មើនឹងកន្លះដបតូចនៃទឹកសារធាតុរ៉ែ ដើម្បីជួយតម្រងនោមក្នុងការរំលាយអាហារ និងការពារការប្រមូលផ្តុំទឹកនោម។ ការបែងចែកបរិមាណទឹកទៅក្នុងភេសជ្ជៈជាច្រើនជួយឱ្យរាងកាយស្រូបយកបានល្អប្រសើរ រក្សាបរិមាណឈាមរត់ឱ្យថេរ និងធានាថាមុខងារចម្រោះតម្រងនោមដំណើរការប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើអ្នកផឹកទឹកក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី ភាគច្រើនវានឹងត្រូវបានបញ្ចេញចេញយ៉ាងឆាប់រហ័សតាមបំពង់ទឹកនោម កាត់បន្ថយឥទ្ធិពលនៃការគ្រប់គ្រងបរិយាកាសខាងក្នុង និងមិនគាំទ្រដល់ដំណើរការនៃការលុបបំបាត់កាកសំណល់តាមការចង់បាន។

កុំរង់ចាំរហូតដល់អ្នកស្រេកទឹក ទើបផឹកហើយ ក៏មិនគួរផឹកច្រើនពេកក្នុងពេលតែមួយ

អារម្មណ៍នៃការស្រេកទឹកជាធម្មតាលេចឡើងបន្ទាប់ពីរាងកាយត្រូវបានខ្សោះជាតិទឹកប្រហែល 2-3 ម៉ោងនៅពេលនេះទឹកនោមត្រូវបានប្រមូលផ្តុំ។ រាងកាយអាចស្រូបទឹកបានតែ 200ml រៀងរាល់ 20 នាទីម្តង។ ប្រសិនបើអ្នកផឹក 500-1,000ml ក្នុងពេលតែមួយ ទឹកនឹងត្រូវបានបញ្ចេញចេញយ៉ាងឆាប់រហ័ស មិនមានពេលចែកចាយទៅក្នុងកោសិកា មិនជួយរំលាយទឹកនោម។ ដូច្នេះហើយ អ្នកគួរតែផឹកយឺតៗ ក្នុងកែវតូច ហើយយកដបទឹក 350ml មកបំពេញជាប្រចាំ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវចេញទៅក្រៅពេញមួយថ្ងៃ។

ការផឹកទឹកជាប្រចាំមិនត្រឹមតែជួយរក្សាលំនឹងបរិមាណសារធាតុរាវក្នុងរាងកាយប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងកាត់បន្ថយសម្ពាធលើប្រព័ន្ធបន្សុទ្ធតម្រងនោម ជាពិសេសក្នុងអាកាសធាតុក្តៅ ឬក្រោយពេលហាត់ប្រាណ។ លើសពីនេះ ទម្លាប់នេះជួយរក្សាសំណើមស្បែក ជួយដល់ការរំលាយអាហារ និងកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺផ្លូវទឹកនោម។

ទម្លាប់ពេលផឹកទឹករួចហើយ កុំភ្លេចតាមដានភាពញឹកញាប់នៃការនោមរបស់អ្នក

មនុស្សពេញវ័យគួរបត់ជើងតូច ៤-៧ ដងក្នុងមួយថ្ងៃ ជាមធ្យមរៀងរាល់ ២-៣ ម៉ោងម្តង។ ប្រសិនបើអ្នកបត់ជើងតូចញឹកញាប់ រាងកាយរបស់អ្នកអាចនឹងខ្សោះជាតិទឹក ទឹកនោមរបស់អ្នកអាចនឹងប្រមូលផ្តុំ ហើយអ្នកអាចប្រឈមនឹងហានិភ័យខ្ពស់នៃការកើតគ្រួសក្នុងតម្រងនោម។ លើសពីនេះ ពណ៌ និងក្លិននៃទឹកនោមរបស់អ្នកក៏ជាសញ្ញាសំខាន់ផងដែរ។

ទឹកនោមថ្លា គ្មានក្លិន គឺជាសញ្ញានៃជាតិទឹកគ្រប់គ្រាន់ ខណៈដែលទឹកនោមងងឹត មានក្លិនខ្លាំង ឬទឹកនោមតិចតួចអាចបង្ហាញពីការខ្សោះជាតិទឹក ឬបញ្ហាតម្រងនោម។ យោងតាមអ្នកជំនាញខាង urologist ការត្រួតពិនិត្យទម្លាប់នៃការនោមរបស់អ្នកគឺជាវិធីសាមញ្ញ ប៉ុន្តែមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការវាយតម្លៃខ្លួនឯងអំពីសុខភាពតម្រងនោមរបស់អ្នក និងការពារយ៉ាងសកម្មនូវហានិភ័យនៃការបង្កើតថ្ម។

ផឹកទឹកឱ្យបានច្រើន ក្រោយពេលផឹកកាហ្វេ ឬតែរួច ភេសជ្ជៈដែលមានជាតិកាហ្វេអ៊ីន ឬជាតិស្ករដូចជាកាហ្វេ តែទឹកដោះគោ និងភេសជ្ជៈដែលមានជាតិកាបូន មិនអាចជំនួសទឹកចម្រោះបានទេ ក្នុងការថែរក្សាតុល្យភាពទឹកក្នុងរាងកាយ។

ជាតិកាហ្វេអ៊ីនមានឥទ្ធិពល diuretic បង្កើនការបញ្ចេញទឹកនោម និងធ្វើឱ្យរាងកាយបាត់បង់ជាតិទឹកកាន់តែលឿន ខណៈពេលដែលជាតិស្ករផ្លាស់ប្តូរការរំលាយអាហារកាល់ស្យូម ដែលជាហេតុបង្កើនហានិភ័យនៃក្រួសក្នុងតម្រងនោម។ ដូច្នេះហើយ សម្រាប់ភេសជ្ជៈដែលមានជាតិកាហ្វេអ៊ីន ឬស្ករមួយកែវ គ្រូពេទ្យណែនាំឱ្យបន្ថែមទឹកចម្រោះប្រហែល ៣០០មីលីលីត្រ ដើម្បីប៉ះប៉ូវការបាត់បង់ជាតិទឹក និងជួយឱ្យតម្រងនោមដំណើរការកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព ទន្ទឹមនឹងនោះក៏ជួយដល់ការថែរក្សាការបន្ទោរបង់ចាំបាច់នៃទឹកនោមផងដែរ ដើម្បីការពារហានិភ័យនៃការគ្រីស្តាល់ថ្ម៕