គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែបានជួបមនុស្សពីរប្រភេទនេះ គឺអ្នកកំពូលរវល់ មើលទៅការងារច្រើនសន្ធឹក និងអ្នកធ្វើការងារដូចគ្នា តែបានផលជាង។ ខាងក្រោមនេះគឺជាភាពខុសប្លែកគ្នាមួយចំនួនដែលអាចឱ្យអ្នកសន្និដ្ឋានបានថា មនុស្សដែលអ្នកកំពុងធ្វើការជាមួយ ឬខ្លួនអ្នកជាមនុស្សបែបណា។
មនុស្សរវល់
- មានការងារអាទិភាពច្រើនសន្ធឹក មិនដឹងមួយណាសំខាន់ជាងមួយណា ហើយមិនដឹងគួរចាប់អាមួយណាធ្វើមុន
មនុស្សសាច់ការ
- ពាក្យថា "អាទិភាព" គឺមានតិចបំផុត ទាល់តែពិនិត្យ និងគិតគូរច្បាស់លាស់ ទើបហ៊ានថាការងារណាសំខាន់ ការងារណាបន្ទាប់
មនុស្សរវល់
- ឆ្លើយ “Yes” លឿនដូចផ្លេកបន្ទោរ។ មេដាក់អីឱ្យក៏ងក់ក្បាលដែរ។ និយាយរួមគឺជាប៊ូតុង “OK” ដោយមិនសូវគិតឱ្យល្អិតល្អន់ទេ។ ប៉ុន្តែលទ្ធផលច្រើនតែមិនសូវដូចអ្វីដែលសន្យា។
មនុស្សសាច់ការ
- ចំណាយពេលគិតយូរបន្តិច ទើបឆ្លើយ "Yes” ហើយពេលខ្លះលើកហេតុផល ឬបញ្ហាប្រឈមមកពិភាក្សាមុនសម្រេចថាព្រមធ្វើ។
មនុស្សរវល់
- ទាល់តែមេដាស់តឿនញឹកញាប់ ទើបរត់ទៅធ្វើ ហើយបើមិនរម្លឹក ក៏ហីតាមហ្នឹង។
មនុស្សសាច់ការ
- ដឹងការងារខ្លួនឯង មិនចាំបាច់ទាល់តែអ្នកណាមករម្លឹក ឬដាស់តឿនឡើយ។
មនុស្សរវល់
- រអ៊ូ ឬប្រាប់គេឯងថា ខ្លួនរវល់ខ្លាំង ការងារច្រើន គ្មានអ្នកជួយ ទាំងដែលខ្លួនឯងព្រមទទួលការងារដោយមិនគិត ឬមិនសូវសកម្ម តែស្រែកថារវល់។
មនុស្សសាច់ការ
- មិនសូវចេះមាត់ក ច្រើនតែទុកឱ្យលទ្ធផលបង្ហាញការពិត។ ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សនេះមិនងាយទម្លាក់កំហុសឱ្យអ្នកនៅក្នុងក្រុមទេ ពេលមានបញ្ហា ឬលទ្ធផលមិនដូចចិត្ត។
មនុស្សរវល់
- ធ្វើការទាំងមិនសួរនាំឱ្យច្បាស់លាស់ ពេលបរាជ័យ ច្រើនបន្ទោសគេឯង។ គិតឃើញអីក៏ធ្វើភ្លាម មិនបានស្រាវជ្រាវ ឬរៀបផែនការឱ្យបានល្អិតល្អន់។
មនុស្សសាច់ការ
- ហ៊ានទទួលស្គាល់ការពិត។ មុនសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ សួរពីការណែនាំឱ្យបានច្បាស់ និងមានផែនការការងារផ្ទាល់ខ្លួន៕
ចុចអាន៖ ទង្វើ ៣យ៉ាងដែលអ្នកគ្រប់គ្រងគួរធ្វើ ពេលបុគ្គលិកមានជម្លោះផ្ទៃក្នុង
អត្ថបទ៖ ដេត ឈុនអ៉ី