ហេតុផលបង្ហាញថាមនុស្សកាន់តែអួត គឺកាន់តែល្ងង់ កាន់តែគ្មានតម្លៃ

2018-09-21 08:17:41
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

មួយក្នុងចំណោមប្រភេទមនុស្សដែលហត់នឿយបំផុតក្នុងលោក គឺមនុស្សពូកែអួត។

ភាពពូកែអួត នឹងធ្វើឲ្យកើតសេចក្ដីលោភ ហើយសេចក្ដីលោភ (ហួសប្រមាណ) នឹងនាំឲ្យមានការបៀតបៀនដល់អ្នកដទៃ។ “ចូលចិត្តអួតភាពមានបាន” ក៏មានន័យថាមានចិត្តលោភចង់បានមាសប្រាក់ ប៉ុន្តែមិនមែនដើម្បីឲ្យជីវិតប្រសើរឡើងនោះទេ ប៉ុន្តែគឺត្រូវការដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃបានឃើញ និងបង្កើតអំនួតសម្រាប់ខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ។

រូបតំណាង

**ឈប់អួតថាខ្លួនមានលុយ អួតថាខ្លួនពូកែ ឬអួតថាខ្លួនឆ្លាតទៀតទៅ**

មនុស្សដែលចេះស្កប់ស្កល់នឹងខ្លួនឯង មិនចាំបាច់ត្រូវនិយាយប្រាប់គេឯងថាខ្លួនស្កប់ស្កល់នោះទេ ប៉ុន្តែមានតែមនុស្សខ្វះខាតទៅវិញទេ ដែលត្រូវអួតដើម្បីបិទបាំងអ្នកដទៃកុំឲ្យដឹងថាខ្លួនខ្វះអ្វីដែលកំពុងអួតនោះ។

អ្នកជំនាញផ្នែកចិត្តសាស្ត្របានបកស្រាយថា អ្នកដែលចូលចិត្តអួតពីអ្វី គឺរមែងខ្វះខាតនូវចំណុចនោះកាលពីមុន។ ក៏មិនខុសគ្នាដែរ បើបកស្រាយក្នុងផ្លូវពុទ្ធសាសនាវិញ ការអួត គឺជាការបង្ហាញអ្វីដែលលើសពីការពិត។ ដូចបញ្ជាក់ខាងលើ វាគឺជាការបំពេញអំនួតសម្រាប់ខ្លួនឯង អ្នកកាន់តែអួតច្រើនប៉ុណ្ណា ក្នុងចិត្តអ្នកក៏ប្រៀបដូចជាមានព្យុះដែលគ្មានថ្ងៃស្ងប់ដូច្នោះដែរ។

ក្ដីសុខក្លែងក្លាយរបស់មនុស្សពូកែអួត គឺការមានអារម្មណ៍ខ្លួនបាននៅលើអ្នកដទៃ ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីបំផុត

យើងអាចមានមោទនភាពនឹងខ្លួនឯងបាន ប៉ុន្តែកុំឈ្លក់វង្វេងនឹងខ្លួនឯង ព្រោះការឈ្លក់វង្វេងនឹងខ្លួនឯងនេះបានសម្លាប់មនុស្សពូកែ និងមនុស្សល្អអស់ច្រើនអ្នកហើយ។ អ្នកកាន់តែគិតថាខ្លួនឯងឥតខ្ចោះប៉ុណ្ណា អ្នកក៏មានការប្រឈមកាន់តែខ្ពស់នឹងការមើលលែងឃើញក្បាលអ្នកដទៃ។ នេះគឺជារឿងពិត ព្រោះកិលេសវាតែងមានគ្នារបស់វា នៅពេលវាចូលក្នុងខ្លួនយើងបានមួយហើយ វានឹងទាញគ្នាវាចូលមួយហើយមួយទៀត ហើយដល់ពេលធ្ងន់បំផុតគឺលើកជាទ័ពចូលមកតែម្ដង។ និយាយក្នុងន័យត្រង់យើងនឹងឃើញថា ស្ទើរតែមិនអាចទៅរួចឡើយដែល មនុស្សឈ្លក់វង្វេងនឹងខ្លួនឯងមិនមើលងាយអ្នកដទៃ ហើយចរិតមើលងាយអ្នកដទៃនឹងនាំមកនូវចរិតចូលចិត្តប្រៀបធៀបខ្លួនឯងជាមួយអ្នកដទៃ។ នៅពេលចរិតប្រៀបធៀបអ្នកដទៃចូលមក វាក៏នឹងនាំចរិតវាយតម្លៃអ្នកដទៃមកជាមួយ។ មើលទៅអ្នកនេះក៏មិនល្អ មើលទៅអ្នកនោះក៏មិនឆ្លាត ធ្វើបែបនេះមិនល្អ ធ្វើបែបនេះក៏មិនកើត ចុងក្រោយក៏ត្រូវបាត់បង់មិត្តភាព និងក្ដីសុខអស់ ព្រោះតែមិនអាចធ្វើជាមនុស្សសាមញ្ញដូចគេឯងបាន។

រូបតំណាង

ការពិតមនុស្សកាន់តែពូកែប៉ុណ្ណា គឺកាន់តែចេះដាក់ខ្លួនប៉ុននោះ។ ការចេះដាក់ខ្លួននេះហើយគឺជាការទប់ទំងន់ ធ្វើឲ្យជើងរបស់យើងមិនហោះអណ្ដែតផុតពីដីដោយសារកិលេសតណ្ហារបស់យើង។

សរុបសេចក្ដីមក ការមើលឃើញតម្លៃរបស់ខ្លួនឯងមិនមែនជារឿងខុសឡើយ ហើយវាជាអ្វីដែលយើងគួរតែធ្វើផង ប៉ុន្តែកុំឲ្យវារាលដាលហួសហេតុ ដល់ថ្នាក់ធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាមនុស្សដែលឈ្លក់វង្វេងនឹងខ្លួនឯង ព្រោះមនុស្សដែលឈ្លក់វង្វេងខ្លួនឯង គឺមនុស្សដែលចាញ់ខ្លួនឯង ហើយបើយើងចាញ់ខ្លួនឯង យើងនឹងចាញ់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ៕

ចុចអាន៖

ប្រភព៖ verrysmilejung ប្រែសម្រួល៖ ស្វាយ វ៉ាន់ថន