នៅពេលភាពអស់សង្ឃឹមឡើងដល់កំពូលហើយ គឺមានតែលែងដៃគ្នា

2018-02-12 03:04:14
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

អ្នកសួរខ្ញុំថាបេះដូងខ្ញុំធ្វើពីអ្វី ហើយខ្ញុំក៏សួរអ្នកវិញថា តាមអ្នកគិតតើវាធ្វើពីអ្វី?

កំឡុងថ្ងៃត្រជាក់បែបនេះ ធ្វើឲ្យអនុស្សាវរីយ៍ទាំងឡាយបុកច្រាលមកវិញ ធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតថាស្មានតែរឿងទាំងឡាយទើបតែកើតឡើងពីម្សិលមិញ។ រឿងនានាដែលខ្ញុំស្មានថានឹងចងចាំអស់មួយជីវិត ទាំងការឈឺចាប់ ក៏ដូចជាស្លាកស្នាមទាំងឡាយ។

រូបតំណាង

មានការបែរខ្នងខ្លះ គឺគ្មានថ្ងៃអាចនឹងជួបវិញ ទោះបីជាធ្លាប់ស្រលាញ់គ្នាជ្រៅជ្រះយ៉ាងណាក៏ដោយ។ មានពេលខ្លះ នៅពេលដើរកាត់ផ្លូវដែល២នាក់ធ្លាប់ឆ្លងកាត់ អនុស្សាវរីយ៍ក៏បុកមក។ អារម្មណ៍ដំបូងៗ ប្រៀបដូចជាខ្យល់ព្យុះ ព្រោះនៅចាំច្បាស់ពេក តែក្រោយមកក៏ខ្សោយទៅៗ ប្រៀបដូចខ្យល់ត្រសៀកៗ។

ពួកយើងតែងអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនស្រលាញ់មនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀត មុនពេលយល់ច្បាស់ពីគេ ពេលឈឺចាប់ហើយ ទើបសួរថាហេតុអ្វីយើងស្រលាញ់គេថ្នាក់នេះ ហើយគេនៅតែដោះដៃបានដោយគ្មានអាល័យ។ និយាយតាមត្រង់ទៅ ដោះដៃចេញ ឬតាមគេទាំងគេអស់ចិត្តហើយគឺសុទ្ធតែត្រូវការការព្យាយាមទាំងអស់។ ដើម្បីធ្វើបានរឿងទាំង២គឺសុទ្ធតែត្រូវការ ការតាំងចិត្តខ្ពស់ទាំងអស់។

ខ្ញុំមិនបន្ទោសអ្នកដែលមិនយល់ខ្ញុំទេ ព្រោះសូម្បីតែខ្ញុំក៏មិនយល់ពីមនោសញ្ចេតនារបស់អ្នកដែរ។ តាំងពីដើមមក អ្នកដទៃក៏ថាយើងខុសគ្នាខ្លាំងដែរ តែដោយសារចិត្តស្រលាញ់ក៏ខំពុះពារតទៅមុខ តែហាក់ដូចដល់ពេលដែលពុះពារលែងបានហើយ។ គម្លាតដែលធ្លាប់តែតូចនោះ ពេលនេះវាបានរីកធំដល់ថ្នាក់លាក់បាំងលែងបានទៀតហើយ។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំចង់និយាយថា នៅពេលដែលយើងស្រលាញ់គ្នាហើយ គួរតែប្រឹងឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរក្សាវា រហូតដល់ពេលយើងអស់កម្លាំងមែនទែនហើយ ចាំដោះដៃក៏បាន។ ពេលខ្លះភាពអស់សង្ឃឹមមិនមែនគឺអាក្រក់ទាំងអស់នោះទេ យ៉ាងហោចណាស់សម្រាប់ខ្ញុំគឺអញ្ចឹង។ ដោយសារតែវា ខ្ញុំអាចរៀនបានវិធីដោះដៃចេញពីមនុស្សម្នាក់ទាំងស្រុង៕

អត្ថបទ៖ Caramel