ការស្រាវជ្រាវពីសាកលវិទ្យាល័យស្ទែនហ្វដ (សហរដ្ឋអាមេរិក) បង្ហាញថា កុមារដែលមានកម្រិតអារម្មណ៍ផ្លូវចិត្តខ្ពស់ (EQ) មិនត្រឹមតែជួយបង្ហាញភាពវៃឆ្លាតប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងអាចជួយបង្កើនកម្រិតបញ្ញា (IQ) របស់ពួកគេផងដែរ។

ខណៈពេលដែល IQ ត្រូវបានបង្កើតឡើងជាញឹកញាប់តាមរយៈការសិក្សានៅសាលា និងសៀវភៅ EQ ត្រូវបានបង្កើតឡើងពីបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ ដូច្នេះ មាតាបិតាគួរមានតួនាទីសំខាន់ក្នុងនាមជាដៃគូ គាំទ្រ និងណែនាំកូនក្នុងដំណើរអភិវឌ្ឍន៍នេះ ដែលកត្តាទាំងនោះរួមមាន៖

១. ឪពុកម្តាយត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យកូនធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង

ឪពុកម្តាយធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីផលប្រយោជន៍កូន ចង់ឲ្យកូនល្អ តែងជ្រៀតជ្រែកការសម្រេចចិត្តរបស់កូនជានិច្ច តែវាមិនល្អសម្រាប់កូនរបស់អ្នកនោះទេ បើសិនជាមិនឲ្យគាត់គិតសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង។

ទោះបីជាតាមទស្សនៈរបស់ឪពុកម្តាយក៏ដោយ មនុស្សគ្រប់រូបចង់ឱ្យកូនរបស់ពួកគេជៀសវាងកំហុស និងទទួលបានភាពជោគជ័យ ការគ្រប់គ្រងដ៏តឹងរ៉ឹងពេកអាចធ្វើឱ្យកុមារមានអារម្មណ៍ថប់បារម្ភ ខ្មាស់អៀន និងមិនអាចអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពគិតដោយឯករាជ្យ។ នៅពេលកូនចាប់ផ្តើមនៅអាយុ 2 ឬ 3 ឆ្នាំ ឪពុកម្តាយគួរតែលើកទឹកចិត្តកូនឱ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងក្នុងរឿងតូចៗមួយចំនួនដែលសមស្របនឹងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេ។

នេះនឹងជួយកុមារបង្កើតការអះអាង និងវិន័យខ្លួនឯងបន្តិចម្តងៗ ពីទីនោះនៅពេលដែលពួកគេធំឡើង និងឈានជើងចេញក្នុងជីវិត ពួកគេនឹងអាចទទួលខុសត្រូវ និងធ្វើការជ្រើសរើសសម្រាប់ខ្លួនឯងកាន់តែមានទំនុកចិត្ត។

២. ឪពុកម្តាយត្រូវមានជំនាញក្នុងការគ្រប់គ្រង

នៅដំណាក់កាលដំបូងនៃជីវិត នៅពេលដែលកុមារមិនអាចនិយាយបាន ពួកគេតែងតែបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេតាមរយៈការយំ ឬស្រែកដើម្បីបង្ហាញពីបំណងប្រាថ្នា និងអារម្មណ៍របស់ពួកគេ។ នៅពេលកូនមិនពេញចិត្តអ្វីមួយ ពួកគេតែង ខឹង និងយំ នៅពេលដែលគេជួបបញ្ហា ដូចនេះឪពុកម្តាយត្រូវសង្កេតតាមដាន និងចាត់ចែងឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ពេលកូនបញ្ចេញកំហឹង រឿងដំបូងដែលឪពុកម្តាយគួរធ្វើ គឺបង្ហាញការយល់ចិត្ត និងស្តាប់។ អារម្មណ៍របស់កុមារមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់នៅពេលនេះ ហើយឪពុកម្តាយដែលចំណាយពេលស្វែងយល់ពីមូលហេតុនៃការខកចិត្តនឹងជួយកុមារឱ្យមានអារម្មណ៍យកចិត្តទុកដាក់។ បន្ទាប់មក ឪពុកម្តាយអាចណែនាំកុមារអំពីវិធីដោះស្រាយស្ថានការណ៍ឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ដោយជួយពួកគេឱ្យដឹងថាមានវិធីដោះស្រាយបញ្ហាដោយមិនខឹង។

៣. ប្រដៅកូនរបស់អ្នក ប្រសិនបើគាត់មិនគោរពអ្នកដទៃ

នៅក្នុងបរិបទសង្គមទំនើប គ្រួសារជាច្រើនដែលមានស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចល្អ តែងតែមានទំនោរទៅរកការលួងលោម និងការពារកូនរបស់ពួកគេហួសហេតុ។ ភាពព្រងើយកន្តើយនេះអាចបណ្តាលឱ្យកុមារអភិវឌ្ឍផ្នត់គំនិតនៃការដាក់ខ្លួនឯងឱ្យលើសពីអ្វីផ្សេងទៀត ដែលនាំឱ្យខ្វះការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអារម្មណ៍របស់មនុស្សជុំវិញខ្លួន និងបង្ហាញការមិនគោរពចំពោះអ្នកដទៃ។

នៅពេលដែលឪពុកម្តាយកត់សម្គាល់សញ្ញាទាំងនេះ ទៅលើកូនរបស់ពួកគេ គួរដាក់វិន័យឲ្យទាន់ពេលវេលាគឺជាការចាំបាច់បំផុត។ សរុបមក ការបង្រៀន និងតម្រង់ទិសកុមារឱ្យគោរពអ្នកដទៃ ដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងដំណើរការលូតលាស់របស់ពួកគេ រួមចំណែកបង្កើតទំនាក់ទំនងសង្គមវិជ្ជមាន និងកសាងបុគ្គលិកលក្ខណៈរឹងមាំទៅថ្ងៃខាងមុខ។

ប្រភព៖ phunutoday