ទទួលស្គាល់ទៅថា ពេលវេលាកាន់តែយូរ មនោសញ្ចេតនាកាន់តែសាបរលាប

2017-07-12 04:35:04
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

នៅពេលដែលមនុស្សលែងចង់ព្យាយាមហើយ នោះរាល់ពាក្យថាស្រលាញ់ ស្បថស្បែ ឬរិះគន់ក៏ក្លាយជាគ្មានតម្លៃទៀតឡើយ។ កាន់តែតោងទាមអនុស្សាវរីយ៍ក្នុងអតីតកាលកាន់តែឈឺចាប់។ ដូចការអោបដើមដំបងយក្សដែរ សង្ឃឹមថាថ្ងៃមួយវានឹងកក់ក្ដៅហើយរីកផ្កា បើទោះបីជាឈឺយ៉ាងណាក៏មិនបោះបង់ ព្រោះគិតថាបើជ្រុលជាឈឺទៅហើយ ទោះបីជាឈឺថែមថ្ងៃមួយថ្ងៃទៀតក៏មិនអីដែរ។

នៅពេលដែលផ្កាដំបងយក្សរីកហើយ ទើបដឹងថាខ្លួនយើងរបួសពេញអស់ហើយ ទើបលែងមានអារម្មណ៍មើលផ្កានោះទៀត ទាំងខ្លួនធ្លាប់ព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំងចំពោះវា។

ស្នេហាវ័យក្មេង ដើមឡើយគឺគ្មានអ្វីដែលហៅថាជានិរន្តនោះឡើយ តែយុវវ័យនៅតែជឿលើវាអាស្រ័យលើការសន្យា។

អ្នកដែលធ្វើឲ្យអ្នកឈឺថ្ងៃនេះ អ្នកនឹងភ្លេចនៅថ្ងៃអនាគត។ អ្នកដែលធ្វើឲ្យអ្នកសប្បាយពេលនេះ ក៏មិនប្រាកដថានឹងនៅជាមួយអ្នកនៅថ្ងៃក្រោយ។ មនោសញ្ចេតនាគឺជារឿងបច្ចុប្បន្ន តែសុភមង្គលគឺជារឿងវែងឆ្ងាយ។ អ្វីដែលជះឥទ្ធិពលដល់ជីវិតរបស់អ្នកគឺមិនមែនមនោសញ្ចេតនានៅនឹងមុខនោះទេ តែជាអត្តចរិតរបស់គេ។ ជ្រើសរើសយកបុរសម្នាក់ត្រូវតែមើលចិត្តគំនិតរបស់គេ កុំស្ដាប់តែពាក្យផ្អែមល្ហែមនឹងនៅមុខ។

ដូចនឹងមហាសមុទ្រដ៏ធំធេងដែរ។ ស្នេហានឹងជ្រមុជយើងចុះទៅជ្រៅ អ្នកខ្លះងើបឡើងរួចហែលចូលច្រាំង ហើយភ័យខ្លាចនឹងវាអស់មួយជីវិត។ ឯអ្នកខ្លះទៀតក៏ប្រឈមមុខនឹងការស្លាប់។ ឈឺចាប់ ឬសុភមង្គលចុងបញ្ចប់គឺស្ថិតទៅលើជម្រើសរបស់យើង។ ស្នេហាគឺមិនទុកសម្រាប់ឲ្យអ្នកកំសាកនោះឡើយ ទាល់តែហ៊ានប្រថុយទើបដឹងថាលទ្ធផលអ្នកទទួលគឺជាអ្វី។

ស្រលាញ់គ្នាយូរស្មានតែនឹងស្អិតល្មួត យល់គ្នាច្រើនជាងមុន និងឈានដល់លទ្ធផលបញ្ចប់គឺមានគ្រួសារតូចមួយ។ តែផ្ទុយមកវិញ នៅពេលស្គាល់ចរិតរបស់គ្នាច្បាស់លាស់ហើយ ក៏ចាប់ផ្ដើមធុញនិងសង្ស័យថាតើជម្រើសរបស់ខ្លួនគឺត្រូវឬខុស។ ដល់ថ្ងៃមួយទើបភ្ញាក់រលឹកវិញថា យើងខុសតាំងពីដើមឯណោះ ដែលខំតោងទាមអ្វីដែលមិនមែនជារបស់ខ្លួន៕

ប្រភព៖ Guu ប្រែសម្រួល៖ Caramel