រវាងពួកយើងដូចជាបន្ទាត់ស្របមួយ ដែលមិនអាចនឹងជួបគ្នាបាន

2019-02-07 06:00:00
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ដើរមកដល់ផ្លូវស្របគ្នាមួយដែលមិនអាចនឹងប្រសព្វគ្នាបាន អារម្មណ៍នេះសឹងតែមិនអាចប្រាប់ថាវាមានទំហំឈឺចាប់យ៉ាងណា។

ខ្ញុំ និងអ្នកបើគិតពីរយៈពេលដែលស្គាល់គ្នា មិនក្រោម ១០ ឆ្នាំទេ តែចុងក្រោយអ្នកដែលអាចនៅជាមួយអ្នក បែរជាមិនមែនខ្ញុំទៅវិញ។ ស្ថិតក្នុងរង្វង់មួយដែលមិនអាចលើសពី «មិត្តភាព» ខ្ញុំរក្សាក្ដីស្រឡាញ់មួយនេះយូរជាងមនុស្សដែលអ្នកបានជ្រើសនៅថ្ងៃនេះទៀត តែអ្វីដែលខ្ញុំបានត្រឡប់មកវិញ គឺការខូចចិត្តដែលគ្មានអ្នកណាអាចយល់។

មកខ្ញុំចំណុចនេះខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវបន្ទោសនរណានោះទេ គ្រាន់តែដឹងថាពេលនេះខ្ញុំពិបាកនឹងទ្រាំ ពិបាកនឹងមើលមនុស្សដែលខ្ញុំខំស្រឡាញ់ជាង ១០ ឆ្នាំ ទៅដឹកដៃអ្នកផ្សេងចូលរោងការទៅវិញ។ បែបនេះគួរតែបន្ទោសខ្ញុំខ្លួនឯងដែលមិនព្រមប្រាប់អ្នកនូវអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំមាន ចេះតែចាំ ចាំរហូតដល់មានថ្ងៃនេះ។

ពេលនេះអ្វីដែលខ្ញុំសោកស្ដាយជាងគេគឺអស់ឱកាសនឹងប្រាប់អ្នកថា «ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នក» ទៀតហើយ។ បើពីមុនខ្ញុំក្លាហានជាងនេះបន្តិចយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំមិនកប់ពាក្យ «ស្រឡាញ់» នេះទៅក្នុងផ្នូរវិញទេ។ រវាងពួកយើងដូចជាបន្ទាប់ស្របគ្នាមួយ ដែលមិនអាចនឹងជួបគ្នាបាន ហើយមិនអាចអស់មួយជីវិត។

អ្វីដែលអាចធ្វើបាននៅពេលនេះមានតែឈរជូនពរអ្នក និងបន់ស្រន់ឲ្យអ្នកមានសុភមង្គលរហូតទៅ។ មិនអីទេការឈឺចាប់នេះខ្ញុំអាចទ្រាំបាន ទោះយ៉ាងណាក៏ត្រូវតែទ្រាំ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តនៅពេលឃើញអ្នកមានក្ដីសុខ ទោះបីក្ដីសុខនោះមិនមានវត្តមានខ្ញុំក៏ដោយ ព្រោះស្នេហារបស់ខ្ញុំចំពោះអ្នក គឺជាសុភមង្គលរបស់អ្នក៕

ចុចអាន៖មេរៀនធំបំផុតក្រោយស្នេហាមួយកន្លងផុត នោះគឺកុំឲ្យគេដឹងថាយើងស្រលាញ់គេច្រើនជាង

អត្ថបទ៖ ផេង ផលធិតា