ដឹងរឿងច្រើនប៉ុណ្ណា ក៏មិនគួរចេះដឹងរឿងអ្នកដទៃ

2018-10-11 07:07:55
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ធ្លាប់ជួបទេ ប្រភេទមនុស្សដែលមិនបានសួរ ប៉ុន្តែចូលចិត្តបញ្ចេញយោបល់ណែនាំគេ?

មុនបញ្ចេញមតិយោបល់ ឬរិះគន់អ្នកណា អ្នកគួរសួរខ្លួនឯងសិនថា អ្នកបានដឹងពីរឿងនោះ ឬអ្នកនោះច្រើនប៉ុណ្ណា ទើបហ៊ានកកូរកកាយជីវិតអ្នកដទៃ? មនុស្សមួយចំនួនឈ្លក់វង្វេងនឹងខ្លួនឯង គិតថាខ្លួនឯងឆ្លងកាត់ជីវិតនេះច្រើន គិតថាខ្លួនឯងពូកែ និងដឹងគ្រប់យ៉ាង នៅពេលអ្នកណាមានបញ្ហា ក៏ប្រញាប់ចេញមុខ ធ្វើខ្លួនជាអ្នកផ្ដល់ប្រឹក្សា និងកាត់សេចក្ដីថាអ្នកនេះខុស អ្នកនោះត្រូវ ទាំងមិនមានអ្នកណាសួរនាំសោះ។

រូបតំណាង

តែត្រូវដឹងថា មនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានហេតុផលផ្ទាល់ខ្លួន។ បើយើងមិនបានស្ថិតក្នុងស្ថានការណ៍នោះទេ យើងកាន់តែមិនគួរនិយាយច្រើន។ ការឆាប់វាយតម្លៃស្ថានការណ៍ដោយផ្អែកតែលើអ្វីដែលអ្នកមើលឃើញមួយជ្រុង នឹងធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាយក្រោយ ឬខ្មាសអៀនវិញ នៅពេលការពិតវាមិនដូចអ្វីដែលយើងស្មាន។ ពេលខ្លះទៀតយើងមិនទាន់អាចដោះស្រាយបញ្ហាជីវិតខ្លួនឯងស្រួលបួលផង ប៉ុន្តែបែរចង់ទៅដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យអ្នកផងទៅវិញ។ មុននឹងផ្ដល់ការប្រឹក្សាឲ្យអ្នកណាម្នាក់ យើងត្រូវប្រាកដក្នុងចិត្តសិនថា គេចង់ស្ដាប់យើងឬអត់ មិនមែនទៅរញ៉េរញ៉ៃរឿងអ្នកដទៃ ដោយសារតែចង់ចេះដឹងរឿងគេមួយមុខទេ។ ការចេះដឹងរឿងគេដោយគេមិនត្រូវការ មិនត្រឹមតែគេមិនស្ដាប់អ្នកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងក្លាយជាមនុស្សគួរឲ្យរំខានទៅវិញ។ យកពេលវេលាមកអភិវឌ្ឍជីវិតរបស់ខ្លួនវិញល្អជាង។

ម្យ៉ាងទៀត ការដឹង ប៉ុន្តែមិនបានធ្វើ គឺស្មើនឹង “មិនដឹង”។ បើអ្នកចេះតែបង្រៀនទូន្មានគេយ៉ាងនោះយ៉ាងនេះ ប៉ុន្តែខ្លួនឯងមិនមានអ្វីជាដុំកំភួននៅឡើយនោះ ឬប្រាប់គេឲ្យធ្វើបែបនេះ ប៉ុន្តែទង្វើរបស់អ្នកបែរផ្ទុយស្រលះពីអ្វីដែលខ្លួននិយាយនោះ ពាក្យសម្ដីអ្នកគឺប្រាកដជាគ្មានតម្លៃឡើយ។

បើចង់ឲ្យអ្នកណាធ្វើតាម ចូរធ្វើវាឲ្យបានសម្រេចខ្លួនឯងសិន ព្រោះ “ទង្វើ” គឺជាគំរូដ៏ល្អ និងច្បាស់លាស់ជាង “ពាក្យសម្ដី” ៕

ចុចអាន៖

ប្រភព៖ 108resources ប្រែសម្រួល៖ ស្វាយ វ៉ាន់ថន