ស្ត្រីខ្មែរធ្វើរបបអភិរក្សចម្លាក់ប្រាក់ ដល់ថ្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺផង ដាក់បញ្ចាំប្លង់នៅធនាគារផង ពេលនេះ...

2018-02-13 01:44:22
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

អ្នកស្រី ដេន ម៉ាស់ អាយុ៥៦ឆ្នាំ ប្រធានសមាគមសិប្បកម្មចម្លាក់ប្រាក់ ឃុំកំពង់ហ្លួងនិងឃុំកោះចិន កំពុងបង្ហាញសន្លឹកស្ពាន់ ដែលជាវត្ថុធាតុដើមនៃការធ្វើចម្លាក់ស្ពាន់។ អ្នកស្រីចាប់ផ្ដើមរកស៊ីទិញស្ពាន់ ទិញប្រាក់ ធ្វើចម្លាក់ខ្មែរ នៅឆ្នាំ១៩៨១ ដោយបន្តការងារពីម្ដាយ។

អ្នកស្រីផ្ដើមពីមុខរបរតូចតាច នៅអំឡុងទសវត្ស ៨០ មានជាងផ្នែកលាងត្រឹមតែ ២៣នាក់ និងជាងជំនាញ ១៨នាក់ រហូតក្លាយជាមុខរបរចម្លាក់ធំរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ឥឡូវនេះ ចម្លាក់ប្រាក់ខ្មែរមិនមែនលក់តែនៅផ្ទះប៉ុណ្ណោះទេ បាននាំយកទៅបង្ហាញនៅតាមពិព័រណ៍ទាំងក្នុងស្រុក និងក្រៅស្រុក។ ប្រទេសដែលទទួលស្គាល់ចម្លាក់ប្រាក់កំពុងហ្លួង និងកំពុងចិនខ្លាំងនោះ គឺប្រទេសថៃ ឡាវ និងចិន។

ការណ៍ដែលធ្វើឲ្យមុខរបរនេះកាន់តែរីកធំធាត់ និងមានទីផ្សារនៅក្រៅប្រទេសទៀតនោះ មិនមែនជារឿងចៃដន្យនោះទេ ព្រោះអ្នកស្រី ដេន ម៉ាស់ បានប្រកាន់គោលការស្មោះត្រង់ និង ផលិតផលមានគុណភាព។ «រកស៊ីស្មោះត្រង់ មិនមានក៏ហីចុះ តែរស់បានយូរ»។

បើទោះបីអាជីវកម្មធ្វើចម្លាក់ខ្មែរកំពុងល្បីល្បាញខ្លាំងនៅឃុំកំពង់ហ្លួង និងក្រៅប្រទេសក្ដី ក៏ប៉ុន្ដែ អ្នកស្រី ដេន ម៉ាស់ បានបង្ហើបអំពីការលំបាក រហូតដល់ចង់បោះបង់មុខរបរនេះម្ដងនៅអំឡុងឆ្នាំ ១៩៩៧។ «មានពេលមួយគិតពេករហូតដល់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ លក់របស់របរអស់ពីខ្លួនរលីង (ជំងឺរលាកស្រោមខួ)។ ដាក់ប្លង់ធនាគារ ៥ពាន់ដុល្លារ ចាប់ផ្ដើមឡើងវិញ និងជាងខ្លះស្ម័គ្រធ្វើជាមួយនៅផ្ទះ។ ជំងឺរលាកស្រោមខួក្បាល សន្លប់១ថ្ងៃពីរដង លក់ព្យាបាលជំងឺអស់រលីងគ្មានម៉ាហ៊ុន ម៉ាលី តែមានម្ដាយមីងឲ្យមាស១ជី ទិញស្ពាន់បាន ១០គីឡូ ហើយចេះតែឡើងៗរហូតឡើងមកវិញ»។

មុខរបរដែលមានភាពរឹងមាំឡើងវិញ ព្រោះតែបានកម្លាំងចិត្តពីជាង ដែលស្ម័គ្រចិត្តធ្វើជាមួយ រួមផ្សំនឹងម្ដាយមីង និង ការស្រលាញ់មុខរបរតាំងពីតូច មិនចង់ឲ្យរបរដូនតាបាត់បង់ អ្នកស្រី ដេន ម៉ាស់ បានកសាងមុខរបរនេះ កាន់តែរីកធំធាត់មកដល់សព្វថ្ងៃ៕